Over de grijze zeehond
In het Dolfinarium ontmoet je twee soorten zeehonden: de gewone zeehond en de grijze zeehond. De grijze zeehond (Halichoerus grypus) is te herkennen aan – je raadt het al – zijn grijze kleur. Maar ook aan de vorm van de kop, die een beetje op een kegel lijkt. Daarom worden grijze zeehonden ook wel kegelrobben genoemd.
Rob, zeehond, zeeleeuw?
Hoe zit het nou? Eigenlijk is het heel simpel: rob is gewoon een andere naam voor zeehond. En nee, dat betekent niet dat onze grijze zeehonden allemaal Rob heten! Zeehonden en zeeleeuwen zijn allebei zogenaamde ‘vinpotigen’, wat betekent dat ze zoogdieren zijn met vinnen in plaats van poten. Maar de vinnen van zeehonden zijn niet hetzelfde als die van zeeleeuwen. Als je ze naast elkaar zou zien lopen, zie je meteen het verschil: de zeeleeuw kan prima op zijn voorste vinnen ‘lopen’, terwijl zeehonden meer hobbelen.
Heb je het geluk een dier van dichtbij te spotten en twijfel je of het een zeeleeuw of zeehond is? Zoek dan de oortjes. Zie je die aan de buitenkant zitten? Dan sta je tegenover een zeeleeuw. Geen oren te bekennen? Dan is het een zeehond!
Grijze zeehonden in het wild
In het wild komen grijze zeehonden voor rondom de noordelijke kusten van de Atlantische oceaan, en óók bij ons in de Noordzee en Waddenzee. Ze leven op zandbanken, stranden en rotsachtige kustgebieden. Hoe schattig ze er ook uitzien, toch zijn het echte roofdieren: ze jagen op verschillende soorten vis, inktvis, schelpdieren en schaaldieren. Zelf worden ze gegeten door orka’s en grote haaiensoorten.
Grijze zeehonden leven solitair, wat betekent dat ze graag alleen zijn. Maar op rustplekken of in de paartijd verzamelen ze zich in grote groepen. Ze kunnen dan soms best agressief zijn naar elkaar!
In de paartijd paren vrouwtjeszeehonden met meerdere mannetjes. Na een draagtijd van elf maanden wordt het jong geboren – ze zijn dus bijna een jaar zwanger. En net als bij ‘gewone’ honden, noemen we die ook pups! Pups van de grijze zeehond wegen zo’n achttien kilo en hebben de eerste twee tot vier weken een witte, donzige vacht.
Jonge grijze zeehonden worden vaak geboren op plekken die bij vloed weer onder water komen te staan, dus moeten ze bijna meteen kunnen zwemmen. Pups van grijze zeehonden zijn maar kort bij hun moeder: na zo’n achttien dagen melk gedronken te hebben bij de moeder, is het jong al op zichzelf aangewezen.
Lichaamsbouw
Zeehonden bewegen zich op het land voort door op hun buik te hobbelen of door te rollen. Aan hun kleine voorvinnen hebben ze scherpe nagels, die ze gebruiken om zich te krabben, om grote prooien uit elkaar te trekken en voor extra grip op ijsschotsen of gladde rotsen. Ook hebben ze erg gevoelige snorharen waarmee ze trillingen in het water kunnen waarnemen die hun prooi achterlaat. Op die manier kunnen ze zelfs in troebel water jagen! Geen vis is dus veilig voor ze.
De grijze zeehond is een stuk groter dan de gewone zeehond, die ook in het Dolfinarium woont. Aan de vachtkleur kun je zien of het een mannetje of vrouwtje is: een mannetje is namelijk donker van kleur met lichte vlekken, en bij vrouwtjes is het precies andersom!
Grijze zeehonden hebben 34 scherpe tanden en kiezen die ze gebruiken om hun glibberige prooi te vangen. Maar daar kauwen ze niet mee: ze schrokken hun prooi in één keer naar binnen! Dat is toch wel wat anders dan hoe wij mensen eten – doe ons maar liever een mes en vork…
Bedreigingen
Gelukkig is de grijze zeehond niet bedreigd in de natuur (IUCN rode-lijststatus: niet bedreigd). Wel lopen veel zeehonden, net als andere zeedieren trouwens, gevaar door verschillende factoren zoals plastic afval, klimaatverandering en de commerciële visserij.
